Eelt

Beschrijving:
Er is van eelt sprake waar de bovenlaag van de huid (de hoornlaag) is verdikt. Eelt heeft een geelachtige kleur. Eeltvorming ontstaat door overmatige druk en wrijving. In feite kan men eelt beschouwen als een bescherming die het lichaam aanbrengt tegen de van buiten komende druk of wrijving. Echter de mate van eeltvorming verschilt van persoon tot persoon. Bovendien kan er extra eelt ontstaan als er een vertraagde afstoting van de hoornlaag plaatsvindt. Deze overmatige eeltvorming noemt men pathologisch eelt (hyperkeratose). Dit kan pijnlijk zijn en branderig aanvoelen. Vaak komt het voor onder de bal van de voet (grote eeltplek), maar ook op de top van een teen of als eeltrand aan de onderkant van een teen of de hiel. Verkeerde schoenen en standafwijkingen van de voeten zijn veelal een oorzaak van dit type eeltvorming. Ook extreme zweetvoeten kunnen een oorzaak zijn.

Behandeling:
Pathologisch eelt kan vakkundig verwijderd worden door de voetverzorger. Wat men zelf kan doen: zo'n twee keer per week een voetbad nemen met zachte zeep (niet langer dan vijf minuten per keer, daarna naspoelen). Verder: iedere avond de voeten incrèmen met vettige crème. Dit werkt verzachtend en voorkomt kloven.

Eeltkloven

Beschrijving:
Soms kan eelt kloven en barsten gaan vertonen. Vaak treedt dit op aan de hiel en is het erg pijnlijk. Deze kloven kunnen zelfs gaan bloeden en ontsteken. De oorzaak is dat het eelt erg droog is. Vooral bij het lopen op blote voeten en 's zomers is het eelt droger en treden kloven gemakkelijker op.

Behandeling:
De voetverzorger kan handmatig of machinaal (nattechniek) de harde randjes weghalen en nabehandelen met zalf. Een open kloof kan met betadinezalf worden behandeld en verbonden. Een kloof die niet open is kan worden behandeld met bijvoorbeeld levertraanzalf. Zelfzorg advies: zie onder Eelt.

Ingegroeide nagel

Beschrijving:
Een nagel waarbij de rand of de punt van de nagel in de nagelplooi drukt en pijnklachten geeft vormt de eerste fase van een ingegroeide teennagel. Daarbij kan zich in de nagelplooi eelt vormen. Men noemt dit stadium: pseudo-ingegroeide nagel. Bij de volgende fase dringt de nagelpunt in de huid en kan daarbij veel pijn en een uitgebreide ontsteking veroorzaken. Meestal treedt het probleem op bij de grote teen.

De meest voorkomende oorzaken van ingegroeide nagels zijn:

• Verkeerde schoenen (te smal of te kort)
• Verkeerd knippen (te kort en/of ronde hoekjes)
• Afwijkende vorm van de nagel, bijvoorbeeld te hoge curve (bol)
• Zweetvoeten, met als gevolg meer bacteriën en verweking van de nagelwal
• Trauma: klap of stoot, bijvoorbeeld door sport activiteit
• Afwijkende stand van de voet, bijvoorbeeld een platvoet of een knikvoet (valgusvoet)

Vermeldenswaard is dat ingegroeide nagels relatief veel voor komen bij pubers. Waarschijnlijk is dit het gevolg van een combinatie van dunne nagels (door snelle groei), en te kleine schoenen (ook vaak door snelle groei). Opmerking: een beginnende schimmelnagel kan lijken op een ingegroeide nagel en in eerste instantie tot dezelfde verschijnselen leiden.

Behandeling:
Een pseudo-ingegroeide nagel kan over het algemeen goed door de voetverzorger behandeld worden. Hierbij wordt het eelt uit de nagelplooi verwijderd, de zijkant van de nagel afgevlakt, en de nagel drukvrij gelegd. Als de oorzaak een bolle nagel is, dan kan een nagelbeugel worden aangebracht, zodat de vorm wordt gecorrigeerd nagelbeugel techniek kan een vervelende chirurgische ingreep voorkomen, mits men er op tijd bij is. Als de teen namelijk al ernstig ontstoken is, moet men zich door een arts laten behandelen.
Wat u verder kunt doen in samenwerking met uw voetverzorger:
Nadat de voetverzorger de nagel drukvrij heeft gelegd, dient u uw zere teen in de gaten te houden. Als er pijn en roodheid ontstaat moet u drie keer per week een voetbad nemen met een oplossing van zeezout (drogist of reformwinkel) en dagelijks een druppeltje betadine jodium in de nagelwal laten vallen. Dit voorkomt dat de ontsteking opnieuw de kop opsteekt.

Likdoorn

Beschrijving:
Een likdoorn, vroeger ook eksteroog genoemd, is een verharde, naar binnen gegroeide eeltkern in de vorm van een puntzakje, met de punt in de huid gericht. Meestal ontstaat de likdoorn in een eeltplek als gevolg van langdurige plaatselijke wrijving en druk. De kleur is glasachtig geel. De eeltkern kan druk uitoefenen op zenuwuiteinden en daardoor erg veel pijn veroorzaken. Op den duur kunnen weefsels zelfs in een ontstekingsachtige toestand raken door de constante druk die de likdoorn uitoefent. Likdoorns ontstaan door verkeerde schoenen, door een verkeerde stand van de voet of de tenen, of een combinatie van beide. Likdoorns komen voor onder de bal van de voet, op een hamerteen, of op de knok bij een hallux valgus, onder de nagel, tussen de tenen of in de nagelwal.

Behandeling:
De voetverzorger kan de likdoorn vakkundig verwijderen. Als dit met regelmaat gebeurt door middel van snijden, frezen en drukvrij leggen kan de likdoorn op den duur kleiner worden en zelfs verdwijnen, mits natuurlijk de oorzaak ook wordt opgeheven. Bij een likdoorn onder de nagel moet een stukje van de nagelplaat worden weggefreesd om bij de likdoorn te kunnen komen. Ook hier wordt gebruik gemaakt van nattechniek.

Schimmelnagel

Beschrijving:
De schimmelnagel, in de volksmond ook kalknagel genoemd, heeft een vaak verkleurde (geelbruin), doffe en brokkelige nagelplaat. De laatste kan zelfs los gaan zitten, terwijl zich onder de nagel een ophoping van nagelsubstantie bevindt. De oorzaak is een schimmelinfectie. De meest voorkomende infectiebronnen zijn het zwembad, de sporthal-douche, en de sauna. Ook een vochtige huid, nauwe schoenen, en wassen met teveel zeep kunnen de infectie stimuleren.

Behandeling:
De voetverzorger freest de nagel zo dun mogelijk af en maakt de omgeving van de nagel goed schoon. Verder wordt het advies gegeven om de arts een schimmeldodend recept te vragen. Ook is het aan te bevelen schoenen en sokken met een schimmeldodend poeder te behandelen.

Wratten

Beschrijving:
Wratten worden door een virus veroorzaakt en zijn dus besmettelijk. Ze worden veelal opgedaan in (bijvoorbeeld) zwembaden en sportzalen of door het passen van schoenen met blote voeten. Een wrat is een goedaardige woekering van het epitheel van de huid. Doordat er bloedvaatjes in meegroeien, kan een wrat gemakkelijk bloeden. Als de wratten zich onder de voet bevinden kunnen ze erg pijnlijk zijn. Voetzoolwratten zijn vaak met een laagje eelt bedekt en lijken daardoor nogal eens op een likdoorn. Eén van de verschillen tussen likdoorn en voetzoolwrat is dat de wrat pijn geeft bij zijwaartse druk (knijpen) en de likdoorn bij druk van boven.

Behandeling:
Alleen een arts kan bepalen of het inderdaad een voetzoolwrat is of een andere aandoening. De arts kan de wrat verwijderen door middel van een vloeibare stikstof behandeling. Bij voetzoolwratten is de voet bij deze behandeling nogal pijnlijk gedurende een paar dagen. De voetverzorger kan ook voetzoolwratten verwijderen, maar pas na overleg met de arts. In dat geval kan de behandeling effectief uitgevoerd worden met een chemische pakking.
Bij een jonge wrat zijn twee van deze behandelingen vaak al voldoende, maar bij oudere wratten is er meestal een langere behandeling nodig.

Zweetvoeten

Beschrijving:
Dit betreft een extreem verhoogde zweetuitscheiding. Soms komt dit voor over het hele lichaam, maar ook wel plaatselijk, bijvoorbeeld aan de voeten. De oorzaak ligt in een stofwisselingsstoornis, of een emotionele stoornis. Maar bij zweetvoeten kan ook de voetbekleding de oorzaak zijn, bijvoorbeeld synthetische schoenen of sokken. Een speciale vorm is bromhydrosis gekenmerkt door de onaangename geur. Hierbij speelt de afbraak van de hoornstof op de transpirerende voet een rol in combinatie met bacteriën en schimmels.

Behandeling:
Draag leren schoenen (ook de binnenbekleding), die bovendien de voet niet afsluiten. Draag het liefst sokken of kousen die vocht kunnen opnemen (katoen, wol). Neem regelmatig wisselbaden en/of voetbaden met een formaline oplossing. Gebruik deodorant of absorberende poeders, te koop bij uw voetverzorger, drogist of apotheek. Uw huisarts kan in ernstige gevallen een lotion voorschrijven.

Zwemmerseczeem

Beschrijving:
Huidschimmel aan de voeten wordt ook zwemmerseczeem genoemd. Meestal begint het tussen de tenen met jeuk en soms een onaangename geur. De plek is wittig en vaak vochtig, soms met kloven of losse velletjes. Het kan zich uitbreiden over de voetzool, zelfs over de hele voet. Op de wat drogere huid doet het zich vaak voor in de vorm van blaasjes, met vervelling als gevolg. Huidschimmel is besmettelijk en kan worden opgedaan op vochtige plaatsen, bijvoorbeeld zwembaden en douches van sportzalen. Het passen van schoenen met blote voeten en ook (overmatige) zweetvoeten zijn eveneens risico factoren. Kennelijk speelt de (verminderde) weerstand van de huid een rol. Dit kan het geval zijn na ziekte of tijdens menstruatie. Dit houdt in dat de PH (zuurgraad) van de huid niet meer ideaal is om schimmels en bacteriën te weren. De PH kan ook in negatieve zin beïnvloed worden door het regelmatig baden met veelvuldig gebruik van zeep. Een recent onderzoek heeft uitgewezen dat momenteel bijna de helft van alle Nederlanders besmet is met een voetschimmel.

Wat kunt u zelf doen? Niet teveel met zeep baden! Koop bij uw voetverzorger,  anti-voetschimmel crème zoals bijvoorbeeld de voetschimmel van samenwerkende pedicures. Dit moet twee maal daags ingesmeerd worden, tot tien dagen nadat de aandoening is verdwenen. Verder kan men een spray gebruiken om in de schoenen te strooien. Als de behandeling met anti-schimmel crème niet werkt, dan kan in ernstige gevallen een dermatoloog geraadpleegd worden. Deze maakt een kweek van de huid om de juiste schimmelsoort vast te stellen en de behandeling daarop af te stemmen. Tenslotte is het nodig te weten dat een onbehandelde voetschimmel uiteindelijk de nagels kan gaan aantasten: schimmelnagels. Uw voetverzorger kan u uitgebreid adviseren omtrent het behandelen en voorkomen van voetschimmelinfecties.